Życzenia

Wielu łask Bożych na czas Bożego Narodzenia od całego zespołu JRS Polska.

Każdy gest pomocy to kropla w morzu potrzeb, ale nadaje sens życiu – Twojemu i tych, którym pomagasz

Tak właśnie staramy się służyć w JRS. Nie pytaj więc, jaki będzie Nowy Rok 2026 – tylko zrób wszystko, co w Twojej mocy, by był lepszy.

Facebook

2,029

Jesuit Refugee Service Poland - JRS

Tworzymy międzynarodową społeczność przyjaciół, którzy chcą budować swoją przyszłość w Polsce.

Jesuit Refugee Service Poland - JRS

5 hours ago

👼🎅 ... See MoreSee Less

Photo

Zobacz na Facebooku

Jesuit Refugee Service Poland - JRS

6 hours ago

Zapraszamy do lektury bożonarodzeniowego felietonu o. Dariusza Michalskiego, Dyrektora Programowego JRS Polska.Pisze o Jezusie, kroplach dobroci i migrantach, pośród których (także!) rodzi się i jest obecny Emmanuel. ***Krople dobroci W tym szczególnym okresie Adwentu i Bożego Narodzenia, gdy nasze domy wypełniają się światłem świec, melodiami i śpiewem kolęd oraz rodzinną bliskością, zatrzymajmy się na chwilę przy betlejemskiej stajence, a raczej grocie. To tam, w ubogiej, zimnej i brudnej pasterskiej grocie Bliskiego Wschodu, Bóg stał się człowiekiem. Stał się dla ciebie i dla mnie – małym, bezbronnym Dzieckiem, urodzonym w drodze, z dala od domu. Zaraz po narodzinach Jezusa, Józef i Maryja wraz z niemowlęciem, muszą uciekać przed prześladowaniem Heroda do Egiptu. Tym samym stają się uchodźcami, przybyszami w obcym kraju. To nie przypadkowa opowieść z przeszłości. To nie tylko opowieść o innych, ale historia, w której i my sami możemy się odnaleźć. Kwestia tożsamości bliźniego, podniesiona w Ewangelii (por. Łk 10,29), w chrześcijańskiej perspektywie obejmuje każdą osobę w potrzebie, niezależnie od jej pochodzenia, rasy czy języka. Chrystus, który „rozbił swój namiot” (J 1,14) wśród ludzi, obecnie czyni to w najbardziej wymagających i bolesnych okolicznościach – na granicach państwowych, w doświadczeniu zimna i głodu, pośród tych, którzy uciekają przed wojną, ubóstwem czy prześladowaniem. Jezus jest obecny w dramacie kryzysu humanitarnego, stając się najbardziej bezbronnym i zranionym. W migrantach i uchodźcach, w biednych, strapionych, bezrobotnych i wszystkich doświadczających cierpienia odbija się oblicze samego Chrystusa. Wyobraźmy sobie: co by było, gdyby Jezus narodził się dziś jako człowiek z Bliskiego Wschodu. Gdyby podjął decyzję o wyruszeniu w drogę do… Polski, by znaleźć lepsze warunki z powodu wojny, prześladowań czy po prostu nie wystarczających środków do życia w miejscu urodzenia. Czy udałoby Mu się w ogóle dotrzeć do Polski? Jako ubogi cieśla z Nazaretu, w tradycyjnym wschodnim stroju, z brodą i ciemną karnacją skóry, z pewnością wzbudziłby podejrzenia. Zatrzymany na granicy, bez dokumentów, w grupie uciekinierów – czy ktoś usłyszałby Jego słowa? Czy usłyszałby Jego przesłanie: „Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie” (Mt 5,3)? Czy znalazłby się tłumacz, który by zrozumiał i przetłumaczył na Polski Jego przesłanie pokoju i miłości? A może Jego wygląd i akcent wzbudziłyby tak wielką wrogość, podsycaną dezinformacją i lękiem przed „obcym”, że zostałby zawrócony? Szkoda, że media zazwyczaj ukazują migrantów jako zagrożenie, zapominając, że przecież każdy z nich niesie osobistą historię swego bólu, nadziei i godności. Choć jak w każdej społeczności także wśród nich są osoby, które mogą mieć problemy z prawem tudzież złe intencje, to jednak stanowią one margines. Jezus, jako migrant, mógłby zostać odepchnięty, jak wielu dziś – a przecież On sam mówił: „Byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie” (Mt 25,35). To pytanie nie jest abstrakcyjne. Pracując na co dzień w Fundacji Jesuit Refugee Service (JRS Polska) spotykamy codziennie takich „Jezusów” – rodziny z Syrii, uciekinierów z Afganistanu, Erytrei, Ukraińców szukających schronienia. Ich historie przypominają betlejemską noc: długa i niebezpieczna podróż, brak miejsca w gospodzie, strach przed nieznanym, ale też głęboka nadzieja. Jako chrześcijanie, jesteśmy wezwani nie do biernej reakcji, ale do postawy odpowiedzialności płynącej z naszej własnej, osobistej odpowiedzi – świadomej decyzji, wyboru zgodnego z naszymi wartościami ewangelicznymi, a nie z uprzedzeniami czy fake newsami. Odpowiedzialność to nie sam obowiązek, ale przede wszystkim osobisty wybór serca: wybór empatii zamiast lęku, solidarności zamiast podziałów. Zwracają uwagę na prawo do wyboru miejsca zwracałem uwagę, że Ziemia jest wspólnym domem, a migracja to nie problem, lecz szansa na braterstwo. Papież Franciszek w „Fratelli tutti” przypomina: „Miłość nie zna granic, a w każdym przybyszu jest brat” (por. nr 97). Przejście od wrogości do solidarności zaczyna się od decyzji serca. To solidarne dostrzeżenie siebie w drugim człowieku: zobaczenia w jego bólu własnego bólu, w jego nadziei – własnej. W Dniu Migranta i Uchodźcy 2025 apelowaliśmy o wsparcie, bo migranci to „świadkowie nadziei”, misjonarze, którzy niosą światło w ciemności. W okresie Bożego Narodzenia to wezwanie rozbrzmiewa jeszcze donośniej: otwórzmy serca naszym siostrom i braciom. Dostrzeżmy w nich nas samych. Nie chodzi o naiwną otwartość, bo bezpieczeństwo jest dla nas ważną wartością, ale o zrównoważoną gościnność – z poszanowaniem bezpieczeństwa. Jednak bez dehumanizacji. Bez pogardy. Bez poczucia wyższości. Pomagajmy dalej poprzez integrację, naukę języka, pomoc w znalezieniu pracy, porady prawne. Budujmy mosty dialogu. To wszystko zaczyna się choćby od krzty życzliwości: dobrego spojrzenia, uśmiechu, gestu życzliwości, zapytania o imię. Ktoś być może powie: to za mało. Jednak w JRS nauczyliśmy się zaczynać właśnie od tego. W 1919 Albert Schweitzer napisał: „Wszystko, co możesz uczynić, będzie zawsze tylko kroplą w morzu z perspektywy tego, co powinno być zrobione; ale nada to twojemu życiu jedyny sens, który może ono mieć i uczyni go wartościowym.” Tuż za rogiem Nowy 2026 Rok. Nie pytajmy się, jaki będzie. Odpowiedzmy sobie sami jaki chcielibyśmy, aby był. A potem zróbmy wszystko, co w naszej mocy, aby nasze marzenia mogły się spełnić. Z życzeniami błogosławionych Świąt i Nowego Roku, w solidarności i nadziei. o. Dariusz Michalski SJ Dyrektor Programowy JRS Polska Jesuit Refugee Service Europe - JRSJesuit Refugee Service - JRSJezuici w Polsce#jrsadvocacy ... See MoreSee Less

Photo

Zobacz na Facebooku

Jesuit Refugee Service Poland - JRS

1 day ago

Adwent. Tydzień 4: Miłość. Ostatnie już tegoroczne rozważanie adwentowe. Zapraszamy do zatrzymania się i krótkiej refleksji.Pismo Święte: „Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuell” (Izajasz 7:14). Refleksja: Miłość Boga stała się ciałem w Jezusie, urodzonym jako dziecko bez domu. Uchodźcy przypominają nam, że Chrystus nadal przychodzi do nas w obcym, wyrzutku, tym, który szuka schronienia. Jako pielgrzymi nadziei otwieramy nasze serca na miłość, tworząc wspólnoty, w których obecność Chrystusa można odczuć w każdym geście troski i solidarności. Historia:OGRÓD MIŁOŚCI – HISTORIA SOLIDARNOŚCI INDAY 75-letnia Inday nosi w pamięci wspomnienia swojego domu zrównanego z ziemią podczas oblężenia Marawi na Filipinach w 2017 roku. Kiedy rozpoczęły się walki, uciekła wraz z rodziną, tracąc wszystko. Życie na wygnaniu było ciężkie. Posiłki były niepewne. Nadzieja wydawała się odległa.JRS Filipiny przybyło do ich społeczności, zapewniając wsparcie w zakresie środków utrzymania i szkolenia zawodowe. Dla Inday, która kochała ogrodnictwo, punktem zwrotnym było nauczenie się uprawy warzyw w butelkach z recyklingu. Wkrótce po tym, jak nauczyła się uprawiać rośliny na małej przestrzeni i wytwarzać nawozy organiczne, jej mały ogród wypełnił się pomidorami i pechay. „Jeśli nie mamy nic do gotowania, zawsze możemy polegać na warzywach, które uprawiamy”.Jej ogród nie tylko wyżywił jej rodzinę. Kiedy sąsiedzi nie mieli jedzenia, dzieliła się z nimi swoimi zbiorami. To, co zaczęło się jako sposób na przetrwanie, stało się aktem miłości i solidarności.Inday dowiedziała się również o zmianach klimatycznych i trosce o stworzenie. Przestała bezmyślnie wyrzucać plastikowe odpady i zaczęła stosować właściwe zasady gospodarowania odpadami. „Nie tylko dla mojej rodziny”, mówi, „ale dla wszystkich wokół nas”.Mały ogród Inday stał się znakiem miłości Boga: zakorzeniony w ziemi, rosnący w nadziei i dzielony z innymi.Modlitwa przy zapalaniu świecy:Boże Miłości, w Jezusie Twoja miłość stała się ciałem i zamieszkała wśród nas. Otwórz nasze serca, abyśmy kochali tak, jak Ty kochasz, przyjmowali tak, jak Ty przyjmujesz, i tworzyli wspólnoty, w których nikt nie jest obcy.Działanie:Zobowiązuj się do dalszego wspierania lub pomocy uchodźcom poza okresem Adwentu.Co noszę w sercuZapisz to, co pozostaje w Twoim sercu jako przypomnienie, przewodnik lub łaska na dalszą drogę.Modlitwa końcowaBoże wszystkich narodów, dziękujemy Ci za dar tej adwentowej podróży. Niech światło Chrystusa prowadzi nas do przyjmowania obcych, towarzyszenia słabym i budowania wspólnot nadziei, pokoju, radości i miłości. Niech nasze serca pozostaną otwarte po zakończeniu tego okresu, abyśmy razem mogli odzwierciedlać Królestwo Boże na ziemi.Jesuit Refugee Service Europe - JRSJesuit Refugee Service - JRS#jrsadvent ... See MoreSee Less

Photo

Zobacz na Facebooku