Lato 2025 ma wszelkie szanse zapisać się w historii Warszawy jako „płaczące”, czyli wyjątkowo deszczowe.
Niemniej jednak wytrwali spacerowicze JRS – a zarazem, można już z pewnością powiedzieć, fani naszego przewodnika Krzysztofa Sójki w tandemie z organizacyjną lokomotywą Martą Pazdej – wcale nie wyglądali na zniechęconych wizją przemoknięcia!
I tak 27 lipca 2025 roku ta niezwykła grupa, składająca się z ukraińskich, białoruskich oraz innych uchodźców, wyruszyła na wycieczkę po jednej z najbardziej malowniczych dzielnic stolicy – Saskiej Kępie.
Początki Saskiej Kępy ściśle wiążą się z historią Solca.
W XIV wieku obszar ten należał do dwóch mieszczan – Piotra Bruno z Warszawy i Mikołaja Panczatki z Rawy, którzy 26 maja 1382 roku sprzedali go księciu Januszowi. Tym samym Kępa, jako przyległość Solca (wymieniona w dokumencie), znalazła się w granicach Warszawy.
Choć dziś jest jedną z najbardziej prestiżowych i modnych dzielnic stolicy, pierwsze wzmianki o Saskiej Kępie pochodzą z 1778 roku. Wówczas hrabia Michał Hieronim Radziwiłł, właściciel tych ziem, postanowił przekształcić je w letnią rezydencję.
W XIX wieku dzielnicę zaczęli zamieszkiwać artyści, pisarze i intelektualiści, co nadało jej niepowtarzalny klimat.
Sercem Saskiej Kępy jest ulica Francuska, rozpoczynająca się na placu Przymierza i kończąca na rondzie Waszyngtona. Można tu poczuć wyjątkową atmosferę osiedla – modernistyczne wille, malownicze kamienice, liczne knajpki i kawiarenki. Spacerując, warto zwrócić uwagę na detale: stare szyldy, urokliwe latarnie i murale, które dodają temu miejscu artystycznego charakteru.
Szczególnie interesującym punktem naszej wycieczki był kościół pw. św. Andrzeja Boboli przy ul. Nobla.
To świątynia rzymskokatolickiej parafii Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Budowę pierwszego murowanego kościoła w tym miejscu rozpoczęto jeszcze przed wybuchem II wojny światowej według projektu Piotra Lubińskiego.
30 kwietnia 1939 roku, w obecności wiernych i prezydenta Stefana Starzyńskiego, poświęcenia kamienia węgielnego dokonał abp Stanisław Gall.
Po wojnie, w 1946 roku, wznowiono budowę według zmodyfikowanego projektu autorstwa Józefa Łowińskiego i Jana Bogusławskiego. 3 października 1952 roku kościół został poświęcony przez kard. Stefana Wyszyńskiego, a w 1980 roku przez niego konsekrowany.
Na chwilę wytchnienia wśród zieleni doskonale nadaje się Park Skaryszewski – jeden z najpiękniejszych parków w Warszawie. Można tu odpocząć nad Stawem Kamionkowskim, wypożyczyć rower albo po prostu usiąść na ławce i podziwiać przyrodę. Co też z wielką przyjemnością zrobiliśmy.
Saska Kępa to świetna destynacja na popołudniowy spacer – niezależnie, czy planujemy romantyczną przechadzkę, spotkanie ze znajomymi, czy chwilę dla siebie w jednej z klimatycznych kawiarni. To jedno z tych miejsc w Warszawie, do których warto wracać – za każdym razem odkrywając coś nowego.
A więc – to nie my boimy się deszczu, tylko deszcz niech boi się nas! Bo tych, którzy pragną poznawać historię, architekturę i ciekawostki, a przy tym świetnie czują się we własnym towarzystwie, nie zatrzyma żadna siła!
Wielkie podziękowania za radość i wrażenia, jakie przynoszą nam te wycieczki, kierujemy do Biura JRS Poland w Warszawie oraz do Braci Jezuitów!
Szczególne podziękowania dla naszego przewodnika Krzysztofa! Oprócz ogromnej wiedzy, charyzmy i pogody ducha, częstuje on swoich gości własnoręcznie przygotowanymi delikatesami. Jest po prostu wspaniały!
Tekst: Marta Pazdej
